جغرافیای معنوی فارسی

همزمان با نوروز سال 1394 هوشنگ سامانی، پژوهشگر فرهنگ و موسیقی مناطق ایران که دستی هم در آهنگسازی دارد، قطعه‌ای چند دقیقه‌ای را آهنگسازی و تنظیم و روی یوتیوب قرار داده است.

آقای سامانی از جمله پژوهشگرانی است که گوشه گوشه ایران را گشته و برخی از تجربه‌های سفر خود را در وبلاگش نهاده است. او علاوه بر آن به کشورهای همسایه و به خصوص کشورهای فارسی زبان سفر کرده و از تجربه‌ها و دیده‌های خود در آن دیار نوشته است.

این قطعه را او روی شعری از عبدالقهار عاصی ساخته است و در کنار آن از تنبک و دایره کیوان پهلوان ، موسیقی پژوه نامدار و ویلون جعفر رحمانی  و عود معتمد سامانی بهره برده است.

این قطعه البته پیش از  این هم توسط خالد کیهان و با آهنگسازی صدیق شباب با چهار خواننده تاجیکی اجرا  و روی شبکه یوتیوب قرار داده شده بود. خود آقای سامانی هم سال قبل با خوانندگی خانم نغمه غلامی  و مجید بهرامی  این اثر را در فضای مجازی منتشر کرده بود  با این تفاوت که در آن اثر حجم ارکستر بیشتر از این تنظیم بوده است. اما در این اجرا محور اصلی صدای رضا رضایی است که با بمی پخته و جاافتاده کار را خوانده است.

مضمون شعر آقای عاصی آدمی را به یاد شعر معروف آهوی کوهی استاد محمدرضا شفیعی کدکنی می‌ اندازد که در آن یک راوی بانگاه در یک کاشی خواننده را به یک سفر دور  و دراز در کشورها و شهرهای فارسی زبان خراسان بزرگ می‌برد.

با هم این قطعه را بشنویم که با بهره‌گیری از فضای دستگاه شور حسی زیبا را در شنونده ایجاد کرده است. ملودی روان و گوشنواز است و فضای موسیقی منطقه خراسان بزرگ و حس برخی از گوشه‌های منطقه تاجیکستان نیز به گوش خوش می‌نشیند.