Senses Cultural: روزنامه وزین اعتماد در یادداشتی و به بهانه برگزاری سومین همایش بینالمللی اوتیسم نیز نمایشگاه هنر و اوتیسم به این رخداد واکنش نشان داد و با ذکر نام بنیاد Senses Cultural خواستار گسترش ارتباطات علمی میان ایران و آمریکا شد. متن کامل این یادداشت را بخوانید:
در چند سال اخیر اختلال اوتیسم در ایران روندی روبه رشد داشته است و اکنون میتوان به این باور رسید که این اختلال جزو مسائل مبتلابه برخی از خانوادههای ایرانی است که تبعات آن به نوعی به جامعه دانشآموزی و برخی از سطوح دیگر جامعه نیز کشیده شده است. آنهایی که این اختلال را میشناسند و یا در خانواده و بستگان خود با آن روبرو شده یا میشوند و یا خود در زمره خانوادههایی هستند که دارای فرزند اوتیستیک هستند، قطعا به درجه نگرانیهای خانوادههای این فرزندان آگاهی دارند.
میدانند که پدر و مادر دارای فرزند اوتیستیک در وضعیتی همیشه نگران به سر میبرند. وضعیتی برزخی که علاوه بر تحمل فشارهای روزمره و حجم بالای استرس و نگرانی از مدیریت فرزند در تمامی اوقات روز و شب، نگرانی از آینده آنها را نیز باید بر درصد نگرانیهای خود بیفزایند. در چنین شرایطی هر حرکتی که سبب شود از آلام و رنجهای خانوادههای دارای فرزند اوتیستیک کم شده و نگرانیهای آنها حتی به صورت مقطعی کاهش یابد، باید مورد عنایت و تشویق قرار گیرد.
ضمن آنکه برخی از این حرکتهای ابتکاری سبب میشود جامعه نسبت به این اختلال آگاهی بیشتری یابد و همین مسئله نیز به خودی خود حجمی از توجه به این خانوادهها در جامعه را به خود جلب میکند که در نهایت به نفع جامعه و افراد درگیر این اختلال است. اين اطلاعات اگر چه میتواند به حل برخی مشکلات و مصائب این اختلال در اقشار مختلف مردم بینجامد، اما مهمتر از آن توجهات را به يافتن راه حلهاي علمي و تربيتي سوق میدهد. ارزیابیها نشان میدهد که خانواده هاي دارای كودكان اوتيستيك بيش از هر چيز در پي چاره و كمكها تربيتياند و نیز اطلاع رساني و اگاهي از خلاء هايي كه در زمينه اوتيسم در ايران وجود دارد و..
بخشی از این توجه، آگاهی ازخلاء های علمي تربيتي است كه در زمينه اوتيسم در ايران وجود دارد و متاسفانه به دلیل کمبود و نبود ارتباط با برخی از مراکز مهم و علمی روز دنیا( به خصوص در آمریکا) اطلاعات و دانش در این زمینه کمتر رد و بدل میشود.
با عنایت به همین خلاء بود که به نظر میرسد یکی از بنیادهای خیریه ایرانی مقیم کالیفرنیای آمریکا دست به ابتکار جالبی زد و سه بستر کاملا متفاوت را برای پرکردن خلاءهای مرتبط با این اختلال مد نظر قرار داد و بر همان اساس فعالیتهای تیم زیر مجموعه خود در ایران و نیز کالیفرنیا را بر این اساس ساماندهی کرد تا بتواند در یک فعالیت منظومهای این مسیر را به پیش ببرد.
بنیاد Senses Cultural به همراه موسسه همراهش در ایران( موسسه شکرانه مودت جهانی) در سه حوزه مختلف مرتبط با اوتیسم فعالیتهاو همکاریهایی را ساماندهی کردند.
نخستین این فعالیتها همکاری با بنیاد بیماریهای خاص و برگزاری کنفرانس بینالمللی اوتیسم در تهران بود. این همکاری از دو سال قبل و با آوردن یک دکتر متخصص در زمینه مسائل ژنتیک مرتبط با اوتیسم و اختلالات ذهنی و یک مدیر پروژههای مرتبط با اختلالات ذهنی شروع شد و در سال جدید به حضور نزدیک به ده چهره شناخته شده از دانشگاه دیویس و یکی دو دانشگاه دیگر کالیفرنیا و آتلانتا که در زمینه اختلالات ذهنی و اوتیسم تازهترین و بروزترین پژوهشها و دستاوردها را عرضه میکنند، انجامید. حضور پروفسور رندی هگرمن، چهره بینالمللی از دانشگاه دیویس کالیفرنیا از دیگر اتفاقات مهم امسال و کنفرانس بینالمللی اوتیسم تهران بود. این بانوی نسبتا شناخته شده و جهانی در عرصه اختلالات ذهنی، به خصوص تحقیقات و پژوهشهای مرتبط با ژنهایی که موجب چنین اختلالاتی میشوند، سبب شد تا چند موسسه و نهاد معتبر دانشگاهی و علمی از او بخواهند برخی از تجربههای خود را با آنها در میان بگذارد و جالب این که در ادامه این حضور و اساتید برجسته همراه نتیجه آن شد که به همت این خیریه توافقاتی در زمینههای همکاریهای علمی و تحقیقی بین نهادهای ایرانی و آمریکایی انجام شود.
در سوی دیگر فعالیتهایی است که این نهاد در زمینه ایجاد یک مدرسه نمونه اوتیسم مورد توجه قرار داد. با توجه به مدارسی که در آمریکا و اروپا در این زمینه فعالیت میکنند ، و فقر نظری و تجربی موجود در ایران ، فعالیت یادشده میتواند دستاوردهای تجربی و نظری موثری بر رویکرد به اوتیسم در مدارس ایران داشته باشد و به خصوص سبب شود تا اطلاعات مربوط به تجارب کشورهای توسعه یافته در ایران گرد آمده و نتیجه آن در برخی ابتکارات بروز و ظهور یابد
بخش سوم از فعالیتهای این نهاد خیریه تلاش برای آشنایی با اوتیسم در سطح جامعه با استفاده از زبان هنر است. بروز بیرونی این فعالیت در دو سال گذشته برپایی نمایشگاه هنر برای اوتیسم بود که امسال نیز دومین دوره آن در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. نمایشگاهی که در دو دوره متوالی از زمان برگزاری اش توانست نگاه برخی از هنرمندان را به مقولهای به نام اوتیسم جلب کند.امید که این همکاری ها و مساعدت ها و روابط علمی که در زمینه اوتیسم و اختلالات ذهنی ایجاد شده است، در همین حد متوقف نماند و نهادهای خیریهای علمی و سلامت، بیش از این فعالیت کنند و این فعالیتها استمرار داشته باشد و قدر زحمات بانیان چنین حرکتهاایی از سوی نهادهای مرتبط علمی و دانشگاهی دانسته شود.
کیمیا امیری