مجازات هایی که با جرم تناسب ندارند

اگر چه چندان به نظریه های توطئه معتقد نیستیم، اما این که همزمان با سالروز تولد پیامبر اسلام(ص) چنین کشتار وحشیانه ای در فرانسه رخ دهد و گروهی از اهل قلم و روزنامه نگاران به تیغ هجوم گروهی کم خرد و نادان کشته شوند، جای اما و اگرهای فراوانی را در ذهن بر جای می گذارد. در یک دهه اخیر  به دلیل خشونت های پیاپی که از سوی آن بخشی از مسلمانان که نگاهی تفریطی و قرائتی دیگرگونه از اسلام دارند، تصویری خشن و بیرحمانه از اسلام  بر روزن افتاده و متاسفانه در بسیاری از کشورها هم داوری های اهل سیاست و افکار عمومی بر چنین مداری می گردد.

در حالی که در آموزه های قرآنی داریم که پیامبر رحمت برای جهانیان است و آدمیان از هر جنس و جنمی و مذهبی در سایه رحمت آن محتشم هستند. اگر سرکی به ادبیات دینی و آموزه های به جای مانده از پیامبر اکرم بیندازید و ادبیات عرفانی ما را در تجلیل از آن محتشم مرور کنید در خواهید یافت که او بی کینه و حقد در آدمیان نظر می کرد. نمونه آن برخی از حکایت هایی است که در مثنوی مولوی درباره پیامبر و برخی از بزرگان دین روایت شده است.

اگر چه عمل توهین و تمسخر دیگر آدمیان و مذاهب از هر منظر که بنگریم مذموم و غیراخلاقی است اما در عرف و اخلاق و قانون هم برای هر عملی مجازات متناسب با آن در نظر گرفته شده است. در هیچ قانونی نیامده است که کسی را به جرم فحش دادن باید اعدام کرد.

دوستی تعریف می کرد که از همین نشریه فرانسوی هر ساله شکایت های عدیده از سوی اهل کلیسا و کنیسه صورت می گیرد و برای مثال اگر 15 تا 20 مطلبشان در طول سال توسط کشیشان محکوم در دادگاه از آنها شکایت صورت می گیرد، در مقابل تنها یک یا دو مسجد یا مسلمان هستند که از آنها شکایت می کنند. در حالی که در دادگاه ها برخی از این شکایت ها مجازات های سنگینی هم برای متهمان یا همان کسانی که در قالب طنز و کاریکاتور به مسخره کرده دینی می پردازند، در نظر گرفته می شود.

در چنین فضایی ست که حرکت های این گونه و تروریستی سبب می شود تا آن بخش از تصور ما قوت بگیرد که امکان دارد دست هایی در کار باشد که مدام بخواهند تصویری باژگونه از اسلام به دست دهند.

تصویر فوق گرد آمدن مردمی است در یکی از میدان های معروف فرانسه  که از این کشتار متاثر شده اند. این تجمع می توانست هیچگاه به واقعیت نپیوندند اگر مهاجمان به جای فشار بر ماشه تفنگ به دادگاه می رفتند و به شکایت از آنهایی می پرداختند که گمان می کنند به دین آنها توهین کرده اند. باید به یاد داشته باشیم که اگر بخواهیم در جهانی عاری از خشونت و سبوعیت زندگی کنیم بیاموزیم که اگر قاعده و قانونی شکسته شد و نسبت به کسی توهین و افترایی صورت گرفت، تنها باید از طریق قانونی دنبال شود و نه با شیوه های تروریستی و خشونت زا.