فیلم ‘حمامی که می خواست حمام بماند’ ساخته مهدی شبانی روز سوم دسامبر در دانشگاه سانفرانسیکو به نمایش در خواهد آمد.
این فیلم مستند نگاهی طنزآمیز دارد به یک مکان و سنت رو به زوال ایرانی. و یکی از مجموعه فیلمهایی است که کارگردان با عنوان کلی شغلهای فراموش شده به سراغ آنها رفته است.
مستند حمای که می خواست حمام بماند از ضرب آهنگ خوبی برخوردار است و لحن مناسبی که فیلمساز انتخاب کرده، می تواند بیننده را تا پایان با خودش همراه نگاه دارد. فیلم محصول سال ۱۳۸۹ در ایران است چنانکه کارگردان در گفت وگویی عنوان کرده بود، برای فیلمبرداری آن دشواریهای بسیاری را تحمل کرد.
به گفته آقای شبانی “بردن دوربین حرفهای داخل حمامهای عمومی –که البته تعداد عمومی, فعال آنها بسیار محدود است- و نمایش بدن مردانی که مشغول حمام گرفتن هستند و نیز پا گذاشتن به لحظات شخصیتر زدودن کثیفیهای بدن کمی سخت و گاهی هم ترسناک به نظر میآمد . تصور کنید کسی در خیابان به سراغ شما بیاید – چه زن باشید و چه مرد- و درباره حمام رفتن شما سوال کند و یا بپرسد آخرین باری که جنی را در حمام دیدهاید چه وقت بوده است، چه واکنشی نشان خواهید داد ؟ آنهایی که در مقابل این دوربین ایستادند همانطور که می بینید دوربین را غربیه ندیدند و بیش از تصور ما بی واسطه سخن گفتند.
وی در ادامه میافزاید: باور به اینکه امروز نتیجه ناگریز عبور از دیروز است باعث شده تا از اغراق در بیان و نیز ابراز نوستالژیک گونه احساسات نسبت به سنت ها و آیین های گذشته پرهیز کرده و با نگاهی بعضاً طنزآلود حمام های عمومی را نمایش دهم. با این همه هر بار که فیلم را دیده ام ،چه در مراحل تدوین و چه در کنارمخاطبین، بیشتر پذیرفته ام انگار از افسون گذشته ما را گریزی نیست. گذشته ای که باید بگذرد تا پایی در امروز داشته باشیم و در عین حال مازادی که از این گذشتن به جا می ماند اکنون را رها نمی کند. این شاید همان چیزی باشد که مرا به ساخت فیلم ‘حمامی که می خواست حمام بماند’ کشانده است.