به گزارش Senses Cultural  به نقل از ایسنا “کلیات سعدی” در دوازدهمین اجلاس شورای مشورتی بین‌المللی برنامه حافظه جهانی، در حافظه‌ی جهانی یونسکو به ثبت رسید.

به گفته فرهاد اعتمادی، مدیر گروه ارتباطات کمیسیون ملی یونسکو، ایران سه اثر برای ثبت در فهرست کمیته میراث مستند در حافظه‌ جهانی یونسکو پیشنهاد کرده که دو تا از این آثار به ثبت رسیدند. این دو اثر یکی “کلیات سعدی” و دیگری اثری به نام “مسالک‌الممالک” است.

“ابومحمّد مُصلِح‌الدین بن عبدالله” مشهور به “سعدی شیرازی” شاعر و نویسنده پرآوازه‌ی ایرانی است که در سده هفتم خورشیدی (قرن ۱۳ میلادی) می‌زیست. “گلستان” و “بوستان” دو اثر ماندگار سعدی است.

“گلستان” اثری به نثر است در “هشت باب” به نام‌های: درسیرت پادشاهان، در اخلاق درویشان، در فضیلت قناعت، در فواید خاموشی، در عشق و جوانی، در ضعف و پیری، در تاثیر تربیت و در آداب صحبت.

“بوستان” اما اثر منظوم سعدی شیرازی است. بوستان به ده باب تقسیم می‌شود: در عدل و تدبیر و رای، در احسان، در عشق و مستی و شور، در تواضع، در رضا، در قناعت، در عالم تربیت، در شکر بر عافیت، در توبه و راه صواب و باب دهم در مناجات و ختم کتاب.

“گلستان” و “بوستان” به همراه دیگر آثار این شاعر و نویسنده، به “کلیات سعدی” مشهور است.

به گفته فرهاد اعتمادی آن نسخه از کلیات سعدی که به یونسکو معرفی شده ۶۰ سال پس از درگذشت سعدی نگاشته شده و در کتابخانه ملی ایران نگاهداری می‌شود. نسخه‌ی دیگری نیز از کلیات سعدی در کتابخانه آستان قدس رضوی وجود دارد که قدمت آن نیز همانند نسخه اول است.

کتاب “مسالک‌الممالک” که آن نیز در “کمیته ملی مستند حافظه جهانی” ثبت شده، بیش از هزار سال پیش توسط “ابو اسحاق ابراهیم بن محمد فارسی اصطخری” به نگارش درآمده است. این نویسنده در سال ۹۵۷ میلادی فوت کرده است.

به گفته اعتمادی، موضوع کتاب “مسالک‌الممالک” کلیاتی جامع درباره‌ی شناخت جغرافیا و فرهنگ برخی از نقاط مختلف ایران است. نسخه فارسی این کتاب در کتابخانه موزه ملی ایران‌ قرار دارد و نسخه عربی آن در کتابخانه گوته در آلمان است.

فرهاد اعتمادی، مدیر گروه ارتباطات کمیسیون ملی یونسکو درایران به ایسنا گفته است: «پس از بررسی هر دو نسخه‌ی فارسی و عربی کتاب “مسالک‌الممالک”، یونسکو سوالاتی درباره قدمت و مقدم‌تر بودن این نسخه‌ها عنوان کرد، به همین دلیل برای از بین بردن این نوع سوالات در بررسی‌هایی که با آلمان داشتیم، ترجیح دادیم هر دو نسخه را به صورت مشترک در کمیته ملی مستند حافظه جهانی به ثبت برسانیم».